H χρήση του αλκοόλ στη μαγειρική είναι όσο παλιά είναι και η ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει την πρωτεΐνη σε εύκολα βρώσιμη ύλη. Η σχέση αυτή, άλλοτε απαγορευμένη (κυρίως με τη διαμεσολάβηση της θρησκείας) κι άλλοτε διαδεδομένη (με την ανάπτυξη της haute cuisine), αποτελεί τα τελευταία χρόνια αντικείμενο έρευνας και συζήτησης στους μαγειρικούς κύκλους, ειδικά με την ανάπτυξη της συνδυαστικής αλληλεπίδρασης της επιστήμης με τη μαγειρική και την εμφάνιση της μοριακής κουζίνας τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, ένα νέο φαινόμενο έχει προστεθεί σε αυτήν τη σχέση, αυτό του bar chef, που σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του mixology, δηλαδή της τεχνικής της ανάμειξης του αλκοόλ με χυμούς, αιθέρια έλαια κ.ά., έχει θέσει νέα δεδομένα στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις γεύσεις μέσα από το φαγητό, το κοκτέιλ ή και το συνδυασμό τους. Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν σημαντικά εστιατόρια σε όλον τον κόσμο τα οποία προσφέρουν ειδικά μενού με πολύπλοκα παντρέματα ανάμεσα σε διάφορα πιάτα και ποτά· μάλιστα, το Culinary Institute of America, το σημαντικότερο πανεπιστήμιο με αντικείμενο το Φαγητό σε όλον τον κόσμο, έχει ειδικό τμήμα εκπαίδευσης των μελλοντικών bar chefs. Σε πολλά από αυτά τα εστιατόρια, το ίδιο το κοκτέιλ ή το αλκοόλ εμπεριέχει το φαγητό, οδηγώντας τη διαδικασία αυτή σε μια νέα μορφή, που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «υγρή κουζίνα».
Αυτό το δέσιμο παρουσιάζει αμέτρητους συσχετισμούς και δυνατότητες. Ο Alain Ducasse στα εστιατόριά του σερβίρει μπαμπά παρέχοντας στον πελάτη τη δυνατότητα να δια-λέξει το αλκοόλ μέσα στο οποίο θα μαριναριστεί το γλυκό. Ο Χοσέ Αντρές, ένας από τους πρωτοπόρους της μοριακής κουζίνας, σερβίρει στο Bazaar στην Ουάσινγκτον τριάντα διαφορετικά κοκτέιλ, τα οποία βασίζονται περισσότερο σε πρώτες ύλες που ανήκουν παραδοσιακά στη μαγειρική και όχι στο μπαρ.
Στο Café Vue, στη Μελβούρνη, κάθε Παρασκευή αναλαμβάνει σεφ του εστιατορίου ο μπάρμαν και συνταιριάζει φαγητό με ποτά. Χαρακτηριστικός είναι ο συνδυασμός ενός πιάτου με καβούρι, ισπανικό ζαμπόν και πεπόνι με ένα κοκτέιλ που το αποκαλεί «Εφτασαν οι Collins», το οποίο είναι μια παραλλαγή του παραδοσιακού Tom Collins με βότκα, μέλι, κρέμα κακάο και ασπράδι αβγού χτυπημένο με κηρήθρα.
Τεχνικές όπως το σβήσιμο με κρασί ή άλλης μορφής αλκοόλ αποτελούν τη βάση της σύγχρονης κουζίνας. Οι σύγχρονες μαγειρικές τάσεις βασίζονται στην αίσθηση του terroir, δηλ. του τόπου προέλευσης πιάτων και τεχνικών. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη «Μεξικό» παραπέμπει στην τεκίλα. Η σχέση του αλκοόλ και των παρασκευασμάτων του με το terroir είναι πάντα ιδιαίτερα εξελιγμένη και ανοίγει νέους, δημιουργικούς δρόμους στη μαγειρική.
