Οffshore – gate: Η αλήθεια και οι δημοσιογραφικές υπερβολές
Ο καυγάς μεταξύ των κομμάτων για τις offshore εταιρείες και το αν έχουν ή δεν έχουν αντίστοιχα των υπολοίπων πολιτών δικαιώματα οι πολιτικοί πραγματικά εξοβελίζει κάθε ψήγμα λογικής σε αυτή τη χώρα.
Πιστεύει κανείς ότι ο πολιτικός που φοροδιαφεύγει, αποκρύπτει εισοδήματα, παίρνει μίζες, έχει κρυφούς χρηματοδότες και διατηρεί κρυφή εταιρεία για τη διαχείριση και το ξέπλυμα των μαύρων ταμείων του πραγματικά περίμενε τις συγκεκριμένες διατάξεις για να δηλώσει την εταιρεία του; Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι πολιτικοί περιμένουν την ενεργοποίηση της συγκεκριμένης ρύθμισης για να ιδρύσουν εταιρεία; Το μέγεθος της δημοσιογραφικής απάτης γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα νομίζω δεν έχει προηγούμενο.
Δείχνει όμως και το πραγματικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας που εθίστηκε στις θεωρίες συνομωσίας τα τελευταία χρόνια. Ας καταλάβουμε ένα πολύ απλό δεδομένο. Αυτός που πλούτισε παράνομα ή αυτός που δεν δήλωσε εισοδήματα, πολιτικός ή απλός πολίτης, δεν θα εμφανίζει την πραγματική του περιουσία αν δεν προκύψει ανάγκη ή αν δεν πιαστεί. Όλα τα άλλα που λέγονται και γράφονται είναι απλώς για να γεμίσουν στήλες ψευδεπίγραφης ηθικής.
Σε αυτό το μικρό παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας δικαιώνεται η ρήση του Henri Béraud «Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα στο οποίο περνάει κανείς τη μισή του ζωή μιλώντας για πράγματα που δεν ξέρει και την άλλη μισή σωπαίνοντας γι’ αυτά που ξέρει».
